Ramle
Door: ineke
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ineke
09 April 2014 | Israel, Akko
Shalom. Lang geleden dat ik heb geschreven, zag ik.Gisteren een studiedag naar Ramle, naar "openhouse", het huis waar een gevlucht jong joods bulgaars meisje met haar ouders kwam te wonen, net na de tweede wereldoorlog. Het huis had toebehoord aan een palestijns gezin. Dit gezin was gevlucht, verdreven naar Ramallah.Toen dit kind 19 jaar oud was, stonden er op een dag 2 palestijnse jongelui voor haar deur, dat bleken de vorige bewoners te zijn. Zij wilden graag zien of de citroenboom, waar ze onder hadden gezeten als gezin er nog was, die hun vader had geplant.
Ze heeft hen binnen gelaten en er is contact gegroeid, wat eigenlijk onmogelijk was. De palestijnse jongeman en zij hebben een bijzondere relatie met elkaar, gisteren vertelde ze:het voelt als mijn broer.
De palestijnse jongeman is op het terrorstische pad geraakt en na 15 jaar cel verbannen naar libanon. Het huis in Ramle, waar geen van tweeën meer kon en wilde wonen is nu een creche voor palestijnse kinderen van anderhalf tot drie..het was de eerste creche in Ramle op dat gebied.
Ook worden van daaruit kinderkampen georganiseerd en dialooggroepen, 6
joods-palestijns. Ramle is een stad waar 80 procent joodse en 20 procent
palestijnse mensen wonen. Ook in Lod, een stad in de buurt, woont een
grote groep palestijnen, en deze steden zijn voor de palestijnen belangrijk
als voorbeeld. In de avond hebben we het joodse meisje ontmoet , zij woont
in EnKerem, een wijk van Jeruzalem, in een flat.
Een expressieve vrouw, die haar verhaal met veel gevoel vertelt, Alsof het gisteren gebeurd is.zij houdt ook lezingen voor de VN, en overal waar men haar wil horen. De citroenboom heet het boek, waar haar verhaal in opgeschreven staat. Ook is er een film, maar die gaat meer over de verdrijving van de palestijnen in dat gebied.
Tussen het bezoek aan de creche en Dahlia zijn we de oude stad in geweest van Ramle met zijn grote soukh, en heerlijke shoarma gegeten.
Toen naar En Kerem waar volgens de overleveringen Zacahrias en Elisabeth hebben gewoond en waar Maria , zwanger,op bezoek kwam bij een eveneens zwangere Elisaberh en toen de twee nichten elkaar zagen Elisabeth uitriep:waar heb ik het aan te danken, dat de moeder van de messias bij mij komt; en Maria haar loflied zingt, het magnificat.
Op die plek staat een prachtige kerk, op de buitenmuren op het plein staat in 40 talen het magnificat. En Merem heeft meerdere kerken, ook een Maria
bron.Een knusse , maar heel toeristische wijk van Jeruzalem.
Ook zijn we naar het Hadassa ziekenhuis gegaan, om in de synagoge de Chagallramen te bewonderen.Belaas was de synagoge gesloten, alleen
Joop had het geluk 5 minuten binnen te mogen kijken.
Aan het eind van de dag dus nog het gesprek met Dahlia Landau. Daarna weer gerug naar NA. Een indrukwekkende lange dag.
We hebben de pessachcleening weer achter de rug. Een heel spektakel van rituele schoonmaakwerkzaamheden, het schoonbranden van alle pannen, potten en schalen, diegebruikt worden voor koken en bakken enbraden.Daarna worden ze met water afgespoeld en gaan ze door de dishwash. Ook alle servies en bestek van de dininghall gaat in zakken, wordt ondergedompeld in komend heet water en weer afgedroogd. Alles moet van de kant, r wordt geschobd, geboend en gedweild, en met man en macht gewerkt. 's Avonds waren er weer twee groepen gasten in de dininghall, zwitsers en een duits/nederlandse groep. Vanaf nu wordt er streng op toegezien, dat alles kosjer is.
We verwachten tegen de 200 gasten, die dagelijks gevoed willen wordenmet soms wel drie maaltijden per dag. Topdrukte..........
We zijn donderdag, vrijdag en zaterdag met eigen huurauto naar de Golan geweest. Er even uit. We hebben in een Druzendorp geslapen, niet ver van de grens met Syrie. BUQATA. We hebben op de heenweg Metula aangedaan, de meest noordelijke stad en konden daar wegkijken over Libanon. We hebben in een blokhut geslapen, bij een bijzondere familie.
We hebben de Banias water vallen bezocht en de bronnen, het fort van Nimrod en natuurlijk de berg Hermon, zover mogelijk naar boven tot de skiliften. We zagen nog een paar plukjes sneeuw op de Syrische Hermom, daar ligt het hoogste punt, ruim 2200 meter.
De laatste dag was onze gastheer onze gids en heeft ons 4 uur lang een excursie gegeven. Eerst vertelde hij, dat toen dit gebied nog bij Syrie hoorde,
zijn vader een groot stuk land bezat. Toen Israel de Golan veroverde is er veel lan d verkocht, maar nog veel zelf gehouden en dat was onder de vier kiinderen verdeeld. Onze gastheer heeft het oudershuis verbouwd tot apartementen en er een eet/ontspannings ruimte bijgebouwd.Nu staat er ook nog een blokhut, waar wij in sliepen. Hij toert verder door het dorp en vertelt van de verschillende overheersingen. Hij laat ook terloops even zijn eigen en zijn zoons villa zien........zijn ene zoon is arts en werkt in plaatselijke mliniek en zijn andere zoon is tandarts, zijn dochter is lerares.
Dan rijden we door zijn boomgaarden van appels en kersen. Kersen worden geoogst in mei, appels in september. Naar een uitzichtpunt met zicht op twee Syrische dorpen, die de avond ervoor slaags raakten met elkaar......er was geweervuur en explosies te horen.......wen je daar aan??????????
We spraken over geloven en extremisten en dat de Druzen loyaal zijn aan het land waar ze wonen. In de Syrische tijd waren er 143 dorpen op de Golanmet voornamelijk arabische bewo ners.De meesten zijn gevlucht naarSSyrië. En de huizen en legerbases van de arabische mensen en Syrisch leger met de gro nd gelijk gemaakt. Nu grazen er koeien en is het niemandsland.
Verder door de boomgaarden, richting de noordelijkste stad aan de voet van de Hermon, waar hij de was aflevert en we koffie krijgen geserveerd, buiten op de stoep. De eigenaar komt uit de Oekraine en spreekt vloeiend engels er komt een man bin staan , die 20 jaar in ZuidAfrika heeft gewoond, we hebben meteen een gespreksonderwerp. Dan zegt hij Jalla, en hup in de auto. Een weggetje in en op 25 meter van de grens, waar de mensen in het begin van de verovering door Israel nog met elkaar konden communiceren.
De Druzen zijn op verzoek van Israel gebleven en de dorpen worden beetje bij beetje uitgebreid. De Druzen trouwen bijna allemaal onderlin g, anders lig je eruit. Er is een scheiding tussen religieus en niet religieus, onze gastheer is niet religieus, moet daar ook niets van hebben.
We komen langs een vulkanisch meer, dat gevuld wordt met regenwater, maar te laag staat, het heeft wei ig geregend. Dat water wordt gebruikt voor de boomgaarden. We bezoeken het oudste DruzendorpEin Quiniya, waar een kerkje staat uit 500. Er wonen nog 3 christenen. In de Druzendorpen wonen verder geen moslims, joden of christenen. Aan het eind van de sigtseein g eten we samen een shoarma en terug naar ons apartement. We krijgen nog thee aangeboden, rekenen af en stappen in de auto. Richtin g NA.
We stappen onderweg uit bij het Quinatra uitzichtpunt en zien een vulkaankrater, waar we een ro dwandeli g maken.Er komen veel toeristen op af. Ook gaan we de bergMeron op, waar we picknicken en van het prachtige uitzicht genieten. Ook raken we daar weer in gesprek met mensen, die ons iets vertellen over de omgeving en een mevrouw, die getrouwd was met eenNederlander. Ze komt regelmatig in Amstelveen om haar zoon te bezoeken. Als afsluiting van dit heerlijke vrije weekend een capuchino met appeltaart in Regba.
Vanavond een lecture over democratie in Israël.
Nu eerst eten. Shalom.
Op die plek staat nu een prachtige kerk, de Johannes de Doper kerk, met buiten op zijmuren in 40 talen het magnificat..
Ze heeft hen binnen gelaten en er is contact gegroeid, wat eigenlijk onmogelijk was. De palestijnse jongeman en zij hebben een bijzondere relatie met elkaar, gisteren vertelde ze:het voelt als mijn broer.
De palestijnse jongeman is op het terrorstische pad geraakt en na 15 jaar cel verbannen naar libanon. Het huis in Ramle, waar geen van tweeën meer kon en wilde wonen is nu een creche voor palestijnse kinderen van anderhalf tot drie..het was de eerste creche in Ramle op dat gebied.
Ook worden van daaruit kinderkampen georganiseerd en dialooggroepen, 6
joods-palestijns. Ramle is een stad waar 80 procent joodse en 20 procent
palestijnse mensen wonen. Ook in Lod, een stad in de buurt, woont een
grote groep palestijnen, en deze steden zijn voor de palestijnen belangrijk
als voorbeeld. In de avond hebben we het joodse meisje ontmoet , zij woont
in EnKerem, een wijk van Jeruzalem, in een flat.
Een expressieve vrouw, die haar verhaal met veel gevoel vertelt, Alsof het gisteren gebeurd is.zij houdt ook lezingen voor de VN, en overal waar men haar wil horen. De citroenboom heet het boek, waar haar verhaal in opgeschreven staat. Ook is er een film, maar die gaat meer over de verdrijving van de palestijnen in dat gebied.
Tussen het bezoek aan de creche en Dahlia zijn we de oude stad in geweest van Ramle met zijn grote soukh, en heerlijke shoarma gegeten.
Toen naar En Kerem waar volgens de overleveringen Zacahrias en Elisabeth hebben gewoond en waar Maria , zwanger,op bezoek kwam bij een eveneens zwangere Elisaberh en toen de twee nichten elkaar zagen Elisabeth uitriep:waar heb ik het aan te danken, dat de moeder van de messias bij mij komt; en Maria haar loflied zingt, het magnificat.
Op die plek staat een prachtige kerk, op de buitenmuren op het plein staat in 40 talen het magnificat. En Merem heeft meerdere kerken, ook een Maria
bron.Een knusse , maar heel toeristische wijk van Jeruzalem.
Ook zijn we naar het Hadassa ziekenhuis gegaan, om in de synagoge de Chagallramen te bewonderen.Belaas was de synagoge gesloten, alleen
Joop had het geluk 5 minuten binnen te mogen kijken.
Aan het eind van de dag dus nog het gesprek met Dahlia Landau. Daarna weer gerug naar NA. Een indrukwekkende lange dag.
We hebben de pessachcleening weer achter de rug. Een heel spektakel van rituele schoonmaakwerkzaamheden, het schoonbranden van alle pannen, potten en schalen, diegebruikt worden voor koken en bakken enbraden.Daarna worden ze met water afgespoeld en gaan ze door de dishwash. Ook alle servies en bestek van de dininghall gaat in zakken, wordt ondergedompeld in komend heet water en weer afgedroogd. Alles moet van de kant, r wordt geschobd, geboend en gedweild, en met man en macht gewerkt. 's Avonds waren er weer twee groepen gasten in de dininghall, zwitsers en een duits/nederlandse groep. Vanaf nu wordt er streng op toegezien, dat alles kosjer is.
We verwachten tegen de 200 gasten, die dagelijks gevoed willen wordenmet soms wel drie maaltijden per dag. Topdrukte..........
We zijn donderdag, vrijdag en zaterdag met eigen huurauto naar de Golan geweest. Er even uit. We hebben in een Druzendorp geslapen, niet ver van de grens met Syrie. BUQATA. We hebben op de heenweg Metula aangedaan, de meest noordelijke stad en konden daar wegkijken over Libanon. We hebben in een blokhut geslapen, bij een bijzondere familie.
We hebben de Banias water vallen bezocht en de bronnen, het fort van Nimrod en natuurlijk de berg Hermon, zover mogelijk naar boven tot de skiliften. We zagen nog een paar plukjes sneeuw op de Syrische Hermom, daar ligt het hoogste punt, ruim 2200 meter.
De laatste dag was onze gastheer onze gids en heeft ons 4 uur lang een excursie gegeven. Eerst vertelde hij, dat toen dit gebied nog bij Syrie hoorde,
zijn vader een groot stuk land bezat. Toen Israel de Golan veroverde is er veel lan d verkocht, maar nog veel zelf gehouden en dat was onder de vier kiinderen verdeeld. Onze gastheer heeft het oudershuis verbouwd tot apartementen en er een eet/ontspannings ruimte bijgebouwd.Nu staat er ook nog een blokhut, waar wij in sliepen. Hij toert verder door het dorp en vertelt van de verschillende overheersingen. Hij laat ook terloops even zijn eigen en zijn zoons villa zien........zijn ene zoon is arts en werkt in plaatselijke mliniek en zijn andere zoon is tandarts, zijn dochter is lerares.
Dan rijden we door zijn boomgaarden van appels en kersen. Kersen worden geoogst in mei, appels in september. Naar een uitzichtpunt met zicht op twee Syrische dorpen, die de avond ervoor slaags raakten met elkaar......er was geweervuur en explosies te horen.......wen je daar aan??????????
We spraken over geloven en extremisten en dat de Druzen loyaal zijn aan het land waar ze wonen. In de Syrische tijd waren er 143 dorpen op de Golanmet voornamelijk arabische bewo ners.De meesten zijn gevlucht naarSSyrië. En de huizen en legerbases van de arabische mensen en Syrisch leger met de gro nd gelijk gemaakt. Nu grazen er koeien en is het niemandsland.
Verder door de boomgaarden, richting de noordelijkste stad aan de voet van de Hermon, waar hij de was aflevert en we koffie krijgen geserveerd, buiten op de stoep. De eigenaar komt uit de Oekraine en spreekt vloeiend engels er komt een man bin staan , die 20 jaar in ZuidAfrika heeft gewoond, we hebben meteen een gespreksonderwerp. Dan zegt hij Jalla, en hup in de auto. Een weggetje in en op 25 meter van de grens, waar de mensen in het begin van de verovering door Israel nog met elkaar konden communiceren.
De Druzen zijn op verzoek van Israel gebleven en de dorpen worden beetje bij beetje uitgebreid. De Druzen trouwen bijna allemaal onderlin g, anders lig je eruit. Er is een scheiding tussen religieus en niet religieus, onze gastheer is niet religieus, moet daar ook niets van hebben.
We komen langs een vulkanisch meer, dat gevuld wordt met regenwater, maar te laag staat, het heeft wei ig geregend. Dat water wordt gebruikt voor de boomgaarden. We bezoeken het oudste DruzendorpEin Quiniya, waar een kerkje staat uit 500. Er wonen nog 3 christenen. In de Druzendorpen wonen verder geen moslims, joden of christenen. Aan het eind van de sigtseein g eten we samen een shoarma en terug naar ons apartement. We krijgen nog thee aangeboden, rekenen af en stappen in de auto. Richtin g NA.
We stappen onderweg uit bij het Quinatra uitzichtpunt en zien een vulkaankrater, waar we een ro dwandeli g maken.Er komen veel toeristen op af. Ook gaan we de bergMeron op, waar we picknicken en van het prachtige uitzicht genieten. Ook raken we daar weer in gesprek met mensen, die ons iets vertellen over de omgeving en een mevrouw, die getrouwd was met eenNederlander. Ze komt regelmatig in Amstelveen om haar zoon te bezoeken. Als afsluiting van dit heerlijke vrije weekend een capuchino met appeltaart in Regba.
Vanavond een lecture over democratie in Israël.
Nu eerst eten. Shalom.
Op die plek staat nu een prachtige kerk, de Johannes de Doper kerk, met buiten op zijmuren in 40 talen het magnificat..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
