Purim

Shalom lieve lezers,

Vandaag is het dinsdag 11 maart en ik zit op het terras van het Pilonhuis en kijk uit over de nieuwbouwhuizen. We zijn ons mooie uitzicht kwijt richting Locheme Hagetaot. De zon schijnt en het is heerlijk fris weer. Een beetje onbestendig, af en toe een korte hevige regenbuien sinds zondag. Vanavond ben ik in de DH. Dus overdag vrijaf. Joop staat in de DW , ook vanochtend al.
Gisteren, maandag 10 maart, mochten we deelnemen aan een excursie met een Nederlandse groep, die hier op studiereis is. Ze waren 5 dagen in de Westbank, sliepen bij Palestijnse gezinnen. Nu 5 dagen op NA en o.l.v. van Maaike, de studiebegeleidster, trekt de groep hier rond, naar Nazareth, gister naar het Druzzendorp Isfiya, dichtbij Haifa. Daar kregen we een Druzzengids die vertelde dat het dorp al 500 jaar bestaat, het heeft joodse, christelijke en moslim bewoners. Daarvoor was er een joodse gemeenschap, want er is in 1930 een oude synagoge ontdekt met een prachtige mozaiekvloer. De vloer is overgebracht naar een museum in Tel
Aviv. De Druzen zijn solidar met het land waarin ze wonen, dus hier met de staat Israel.Hun huisnummerbordje symboliseert dat ook , met een rondje en daaromheen de Davidsster. Er zijn twee stromingen, religieus en niet religieus, niets daartussen. Religieus ben je of wordt je als je de heilige boeken bestudeert, dan mag je ook hun gebedshuis betreden en er 2keer per
week bidden. Verder mag niemand het gebedshuis betreden, er is binnen

geen enkele versiering, alleen matten om te knielen. Het valt ook niet op, is

gebouwd net als een woonhuis Ze geloven in reïncarnatie, als iemand sterf keer je terug in een baby.die ergens geboren wordt, daarom ook geen
begraafplaats met stenen en namen. De graven worden al heel snel weer
geruimd, want je ziel heeft dan alweer een nieuw bestaan gevonden.Voor
geseuvelde militairen wordt een uitzondering gemaakt, zij krijgen wel een
steen met hun naam en tijdens de Shoa herdenking worden zij herdacht. De Druzengids is niet religieus, de chauffeur van de bus wel.Nu droeg bij werkkleding, zo gauw hij thuis komt, kleedt hij zich als religieus in lang zwart of donkerblauw. Ook de vrouwen kleden zich in zwat en zijn min of meer wit gesluierd. Er mag niet buiten de gemeenschap worden getrouwd, dan wordt je uitgestoten. Man en vrouw zijn gelijk. We waren te gast bij de gids thuis en kregen Arabische koffie e heerlijke koek erbij. De Druzen hebben een eigen vlag, Groen, rood, geel, blauw, wit, met alle een eigen betekenis. Groen is Jethro, land, rechtvaardigheid. Rood is Abraham, liefde. Geel is wijsheid , kennis. Blauw is Elia , oceaan, geloof.Wit is Zebulon, lucht, puurheid. Hun taal is Arabisch, wereldwijd ziijn 6 ambassadeurs een Druzz, ze vervullen functies in regering en andere belangrijke posten. Daarna naar een Arabische NGO organisatie, waar een jonge vrouw vertelde over de situatie van de Arabische gemeenschap in Haifa, ze voelen zich gediscrimineerd, er komt minder geld van regeringswege voor voorzieningen zoals scholen.Ze worden op allerlei manieren tegengewerkt , ook door banen, die ze niet kunnen krijgen en daarom hebben ze verschillende rechtzaken lopen, om hun recht af te dwingen. Deze jonge vrouw was als kind met haar ouders naar Australie geëmigreerd, 4 dochters en daar was nog een zoon geboren.Ze hebben allemaal kunnen studeren daar en hadden goede banen, maar zijn alle vijf geïmmigreerd naar Israel, om hier hun gemeenschap vooruit te helpen. Bewonderenswaardig. Aansluitend naar een nieuw leuk cafeetje in een gerenoveerde wijk van Haifa. Daar geluncht met aansluitend het verhaal van een joodse jongerenwerker uit die wijk, geboren in Vancouver, Canada en twee jaar geleden naar Israel gekomen om samen met vrienden en vele anderen van over de gehele wereld te werken in het Socialist Zionist youth movement for new immigrants. Hij vertelde dat deze groep jongeren opvangt na schooltijd om hen samen te brengen en te leren verantwoordelijkheid te dragen en leiderschap te tonen. Ook in Haifa leven joodse en arabische mensen in hun eigen wijk en gaan binna niet met elkaar om, hoewel Haifa wordt gezien als voorbeeld van tolerantie. De gerenoveerde wijk was helemaal verpauperd, arm en werkeloos, dichtbij de haven, hoe hoger je komt de berg Karmel op, hoe welgestelder.Helamaal bovenop staat de uiniversiteit te pronken. Van oorsprong was Haifa Arabisch, maar nus steeds meer joden.
Zionist is voor hem het recht op zelfbeschikking, ook voor de palestijnen.
Van regeringswege is er ongelijkheid tussen joden en palestijnen en deze groepering probeerg van onderaf op te bouwen. De renovatie levert een ander probleem op, er zijn huisuitzettingen, omdat mensen geen eigenaar zijn en na de renovatie het huis niet meer kunnen betalen. Hebben wij dat inNederland ook niet??Soms klinken dingen je bekend in de oren. Toen nog even door de wijk gewandeld met kleine winkeltjes met kleding of schoenen of levensmiddelen.Als men hier nieuw start hoeft men de eerst twee jaar geen huur te betalen. Daarna in de bus naarNA. Genoeg!
In de bus met het gezelschap uitgebreid gekletst over het volunteerwerk en sommigen enthousiast gemaakt.
De groep is vandaag naar Locheme Hagetaot, naat het oorlogsmuseum en naar Akko. Morgen gaan ze naar huis.

De uitleg van Purim was bijzonder, door een in Canada opgegroeide Jood, die daar voor rabbi studeerde en hier terugkeerde om Joods te kunnen zijn.
Het is een carnavalesk gebeuren, vooral kinderen zijn verkleed, maar ook ouderen. Het gaat over keuzes maken, Esther moest ook kiezen, ga ik naar Ahasveros om te pleiten voor het joodse volk, met gevaar voor eigen leven?
En in elk mens zit iets van Mordechai en Haman. We hebben gezongen en het scheelde niet veel of we waren in polonaise naar huis gegaan.

De kennismaking met de nieuwe bewoners was leuk, enkelen herkenden ons van de vorige dag. Het is eencomplex gebeuren om de christelijke kibbutz samen te voegen met de nieuwelingen, joods en arabisch
in een nieuw dorp, want zoiets bestaat nog niet.De nieuwe bewoners moeten vertrouwen krijgen in de volunteersbeweging, het is een uitdaging daarvoor de juiste wegen te vinden.Daarom waren hier de afgelopen week voorzitters en leden van de Nederlandse en Duitse besturen, om verder te praten over de ontwikkelingen. Samen met de mensen van hier, die al sinds 2006 de kar trekken.Ook worden deze dagen de financien onder de loep
genomen door een accountant.
We hebben een feeatelijke Erev Shabbathq gevierdvrijdagavond met veel muziek en zang.
Zaterdagavond eveneens een feestelijke kerkdienst met avondmaal in een volle HOPS.
Nou dat was veel meer dan ik dacht.
Veel leesplezier en tot de volgende keer. Shalom.