Erev Shabbath
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Joop en Ineke
05 Juni 2013 | Israel, Akko
Shalom,
De Erev shabbath viering van vrijdag werd geleid door een joods stel. Hij had gestudeerd in Boston en daar zijn vrouw gevonden. Nu wonen ze niet zover van Nes Ammim verwijderd. Zij is christelijk opgevoed en vond het niet gemakkelijk om te integreren en in de joodse traditie te leven. Ze kon geen werk vinden op haar niveau, omdat ze het hebreeuws niet goed machtig is. Ze komt van het hoger onderwijs. We werden onderwezen in de joodse traditie, het leven is een cirkel, keer terug naar je ziel, naar wie je bent, hoe jebent, waar je bent.........Hij vertelde over het verhaal van de verspieders, die het land moesten verkennen, hoe kijk je, hoe ga je ergens naar toe? Met open geest, onbevooroordeeld.......
Hoe kwamen jullie naar Israel, met zijn complexe situatue?????
Over het delen van het brood en daarbij het strooien van het zout op je bord, legde hij uit: een mens leeft niet van brood en zout alleen, maar van Gods woord. Deze Erev shabbath hadden we Duitse gasten, die van de Westbank fgfkwamen en daar op Talitha Kumi het Duitse examen hadden bijgewoond.
We hebben weer een stukje van de Jesus trail gelopen. Allereerst kregen we een rondleiding op de orthodoxe kibbutz Lavi, gesticht in 1949 door Britse immigranten. ze maken er meubels voor de synagoge, die wereldwijd worden verkocht, runnen een hotel, houden koeien, kippen, telen lychees en humusplanten, hebben natuurlijk een grote synagoge, waar men joodse mistiek kan bestuderen.Lavi houdt zich strikt aan de sabbath regels en alle machines zijn daarop aangepast, ook de melkrobots.
De werkzaamheden, die desondanks toch nog gedaan moeten worden op sabbath, worden gedaan door vrijwilligers bij toerbeurt.
Ze hebben ook hun eigen gezondheidszorg, geen ziekenhuis.
Het is een socialistisch systeem, iedereen krijgt evenveel leefgeld, een even groot huis, de boodschappen (bijna alles kan op de kibbutz worden gekocht) worden betaald met een soort creditkaart. Iedereen is lid van de community, heeft dus stemrecht, elke week een vergadering, als je van buiten komt, krijgje eerst drie maanden om te verkennen, daarna een jaar en dan kun je beslissen om te blijven. Iedereen is vrij om wanneer ook maar te vertrekken, maar de kibutz groeit alleen maar. De jongeren gaan allemaal in dienst en willen daarna graag terug komen om er te wonen en te trouwen. Er zijn 650 leden en 200 kinderen, die de eerste jaren daar ook naar school gaan. Sommigen werken buiten de kibbutz, leveren hun salaris in en dat werkt daar nog prima.
Voor de synagoge ligt een mooie mozaiek, van de twaalf stammen van Israel. Als er wordt getrouwd , komt er een dakje boven en gaan de bruidsparen daar op staan om in het huwelijk te treden.
Na hun pensioen blijven de mensen gewoon doorwerken naar vermogen, in de synagoge was een 92-jarige leraar nog elke dag aan het werk.
Na de rondleiding hadden we tijd voor koffie en daarna op pad, eerst door een stuk van het hunusveld en daarna de officiele weg van de Jesustrail richting Horns of Hattin, dit was maar een klein stukje en enkelen namen de moeilijke beklimming , boven in de schaduw van de olijfbomen uitgerust, gegeten en gedronken. We kregen een lezing over de roeping van de apostelen, die hier ergens in de omgeving geweest zou kunnen zijn. We hadden een schitterend uitzicht op de berg Arbel en de Dove valley, met daarachter het meer van Tiberias. De Horns of Hattin zijn vulkanische bergpinten, gelijk koeienhoorns. Er nheeft hier en 1187 een oorlog gewoed tussen Frans Kruisvaarders en moslimgroepen onder leiding van Saladin. Om een lang verhaal kort te maken, Saladin won deze oorlog en in oktober trok Saladin Jeruzalem binnen.
Na een spectaculaire afdaling kwamen we bij het Druzenheiligdom van Jethro, de schoonvader van Mozes. Tegen de berghelling is een imposant bouwwerk neergezet met de crypte. Op 25 april komen alle Druzen uit Israel hier samen om Jethro te gedenken. Zij vereren hem als hun aartsvader.
Ondertussen hadden we weer de bij nes-auto's ter beschikking en ging het richting meer van Tiberias om te zweemen. Een van ons wist een mooie plek tussen Ginosar en Tabgha, waar ook de mogelijkheid bestaat om te kamperen en een jeugdhotel staat.
Het water in het meer staat erg hoog en we hadden een heerlijke zwempartij. Dat was weer een fantastische dag.
Gisteren op bezoek geweest bij ons Arabisch buurdorp Mazra, waar we werden rondgeleid door een gids, hij is verbonden aan het dialoogcommitee van Nes Ammim, en woont nu nog in Mazra , maar heeft een woning gekocht op Nes Ammim, om daar met vrouw en zijn drie kinderen te gaan wonen.
Er waren ook 16 Duitse pastores, die hier aan deelnamen.
De huizenbouw in Mazra is hoogbouw, omdat families bij elkaar wonen.Het is een family house.Na de rondleiding zijn Joop en ik met hem naar huis gegaan, wij waren vorige week bij hem uitgenodigd voor koffie.
Onze gids geeft les aan de universiteit van Tel Aviv en zijn vrouw is hoofd van de kinderkliniek in Nahariya.
In Mazra woont hij in een family huis met zijn broer en diens vrouw en 8 kinderen, die ze heeft gekregen, waarvan de meesten ook in het onderwijs werken. We hebben niet begrepen, hoeveel van die acht kinderen er nog thuis wonen. Het was weer een interessante ontmoeting, temeer omdat hij zijn visie laat horen over het vraagstuk van samenleven tussen arabische en joodse israelisch. Daarna zijn we nog even naar Mac Donalds geweest in Regba en dat was het weer.
Gistermorgen eerst twee nieuwe volunteers een beetje wegwijs gemaakt, wat ook een leuke bezigheid was.
Dit schrijvende op ons terras , met een heerlijk fris windje. Na de lunch naar het strand en vanavond in de dininghall. Joop was vanochtend in de tuin. Shalom
De Erev shabbath viering van vrijdag werd geleid door een joods stel. Hij had gestudeerd in Boston en daar zijn vrouw gevonden. Nu wonen ze niet zover van Nes Ammim verwijderd. Zij is christelijk opgevoed en vond het niet gemakkelijk om te integreren en in de joodse traditie te leven. Ze kon geen werk vinden op haar niveau, omdat ze het hebreeuws niet goed machtig is. Ze komt van het hoger onderwijs. We werden onderwezen in de joodse traditie, het leven is een cirkel, keer terug naar je ziel, naar wie je bent, hoe jebent, waar je bent.........Hij vertelde over het verhaal van de verspieders, die het land moesten verkennen, hoe kijk je, hoe ga je ergens naar toe? Met open geest, onbevooroordeeld.......
Hoe kwamen jullie naar Israel, met zijn complexe situatue?????
Over het delen van het brood en daarbij het strooien van het zout op je bord, legde hij uit: een mens leeft niet van brood en zout alleen, maar van Gods woord. Deze Erev shabbath hadden we Duitse gasten, die van de Westbank fgfkwamen en daar op Talitha Kumi het Duitse examen hadden bijgewoond.
We hebben weer een stukje van de Jesus trail gelopen. Allereerst kregen we een rondleiding op de orthodoxe kibbutz Lavi, gesticht in 1949 door Britse immigranten. ze maken er meubels voor de synagoge, die wereldwijd worden verkocht, runnen een hotel, houden koeien, kippen, telen lychees en humusplanten, hebben natuurlijk een grote synagoge, waar men joodse mistiek kan bestuderen.Lavi houdt zich strikt aan de sabbath regels en alle machines zijn daarop aangepast, ook de melkrobots.
De werkzaamheden, die desondanks toch nog gedaan moeten worden op sabbath, worden gedaan door vrijwilligers bij toerbeurt.
Ze hebben ook hun eigen gezondheidszorg, geen ziekenhuis.
Het is een socialistisch systeem, iedereen krijgt evenveel leefgeld, een even groot huis, de boodschappen (bijna alles kan op de kibbutz worden gekocht) worden betaald met een soort creditkaart. Iedereen is lid van de community, heeft dus stemrecht, elke week een vergadering, als je van buiten komt, krijgje eerst drie maanden om te verkennen, daarna een jaar en dan kun je beslissen om te blijven. Iedereen is vrij om wanneer ook maar te vertrekken, maar de kibutz groeit alleen maar. De jongeren gaan allemaal in dienst en willen daarna graag terug komen om er te wonen en te trouwen. Er zijn 650 leden en 200 kinderen, die de eerste jaren daar ook naar school gaan. Sommigen werken buiten de kibbutz, leveren hun salaris in en dat werkt daar nog prima.
Voor de synagoge ligt een mooie mozaiek, van de twaalf stammen van Israel. Als er wordt getrouwd , komt er een dakje boven en gaan de bruidsparen daar op staan om in het huwelijk te treden.
Na hun pensioen blijven de mensen gewoon doorwerken naar vermogen, in de synagoge was een 92-jarige leraar nog elke dag aan het werk.
Na de rondleiding hadden we tijd voor koffie en daarna op pad, eerst door een stuk van het hunusveld en daarna de officiele weg van de Jesustrail richting Horns of Hattin, dit was maar een klein stukje en enkelen namen de moeilijke beklimming , boven in de schaduw van de olijfbomen uitgerust, gegeten en gedronken. We kregen een lezing over de roeping van de apostelen, die hier ergens in de omgeving geweest zou kunnen zijn. We hadden een schitterend uitzicht op de berg Arbel en de Dove valley, met daarachter het meer van Tiberias. De Horns of Hattin zijn vulkanische bergpinten, gelijk koeienhoorns. Er nheeft hier en 1187 een oorlog gewoed tussen Frans Kruisvaarders en moslimgroepen onder leiding van Saladin. Om een lang verhaal kort te maken, Saladin won deze oorlog en in oktober trok Saladin Jeruzalem binnen.
Na een spectaculaire afdaling kwamen we bij het Druzenheiligdom van Jethro, de schoonvader van Mozes. Tegen de berghelling is een imposant bouwwerk neergezet met de crypte. Op 25 april komen alle Druzen uit Israel hier samen om Jethro te gedenken. Zij vereren hem als hun aartsvader.
Ondertussen hadden we weer de bij nes-auto's ter beschikking en ging het richting meer van Tiberias om te zweemen. Een van ons wist een mooie plek tussen Ginosar en Tabgha, waar ook de mogelijkheid bestaat om te kamperen en een jeugdhotel staat.
Het water in het meer staat erg hoog en we hadden een heerlijke zwempartij. Dat was weer een fantastische dag.
Gisteren op bezoek geweest bij ons Arabisch buurdorp Mazra, waar we werden rondgeleid door een gids, hij is verbonden aan het dialoogcommitee van Nes Ammim, en woont nu nog in Mazra , maar heeft een woning gekocht op Nes Ammim, om daar met vrouw en zijn drie kinderen te gaan wonen.
Er waren ook 16 Duitse pastores, die hier aan deelnamen.
De huizenbouw in Mazra is hoogbouw, omdat families bij elkaar wonen.Het is een family house.Na de rondleiding zijn Joop en ik met hem naar huis gegaan, wij waren vorige week bij hem uitgenodigd voor koffie.
Onze gids geeft les aan de universiteit van Tel Aviv en zijn vrouw is hoofd van de kinderkliniek in Nahariya.
In Mazra woont hij in een family huis met zijn broer en diens vrouw en 8 kinderen, die ze heeft gekregen, waarvan de meesten ook in het onderwijs werken. We hebben niet begrepen, hoeveel van die acht kinderen er nog thuis wonen. Het was weer een interessante ontmoeting, temeer omdat hij zijn visie laat horen over het vraagstuk van samenleven tussen arabische en joodse israelisch. Daarna zijn we nog even naar Mac Donalds geweest in Regba en dat was het weer.
Gistermorgen eerst twee nieuwe volunteers een beetje wegwijs gemaakt, wat ook een leuke bezigheid was.
Dit schrijvende op ons terras , met een heerlijk fris windje. Na de lunch naar het strand en vanavond in de dininghall. Joop was vanochtend in de tuin. Shalom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
